کارگاه نوشتن صفحه 23 نگارش دوازدهم(متن روزها نوشته محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانید)

به پیوست کتاب مراجعه کنید و متن روزها نوشته محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانید

کارگاه نوشتن صفحه 23 نگارش دوازدهم به پیوست کتاب مراجعه کنید و متن روزها نوشته محمدعلی اسلامی ندوشن را بخوانید

رسانه تفریحی سنتر در این مطلب به کارگاه نوشتن صفحه 23 کتاب نگارش پایه دوازدهم  پرداخته است و در ادامه چند نمونه پاسخ برای شما دانش آموزان عزیز آماده کرده است ….

کارگاه نوشتن صفحه 23 نگارش پایه دوازدهم

الف) کدام ویژگی ها، این نوشته را به عنوان خاطره از سایر قالب ها مجزا می کند؟

یکی از ویژگی های خاطره نویسی به اشتراک گذاشتن تجربه های شخصی است که همین تجربه ها ممکن است هر بار با چیز تازه ای گره خورده باشد. وقتی یک واقعه یا حادثه در دول زمان به عنوان یک خاطره بیان می شود یعنی کاملا خواننده و شنونده همان تجربه را در فضای جدید لمس کرده اند.

در این فعالیت از کتاب نگارش دوازدهم یک متن از دکتر محمدعلی ندوشن انتخاب شده است که به بیان تجربیات شخصی و احوالات فردی در بستر یک زمان خاص که دوره رضاخان است مورد بازگویی قرار گرفته است و دبه دیگران انتقال پیدا کرده است.

نویسنده در این خاطره و از زاویه دید و نگاه خودش به توصیف و بیان اوضاع و احوال وضع آموزشی مدارس در یک برهه زمانی از تاریخ پرداخته است که همین تجربیات شخصی دکتر ندوشن و بیان اوضاع و احوال آن زمان میتواند به عنوان منابع موثقی برای آیندگان برای اطلاع از وضعیت آن زمان باشد.

ب) متن را با توجه به معیار های زیر بررسی کنید.

موضوع، زاویه دید، شروع، سادگی و صمیمت زبان

موضوع: نگاهی به اوضاع وضعیت آموزش و مدرسه در دوره رضاخان و یا اینکه وضعیت آموزش و مدرسه ها در زمان پهلوی چگونه بودند؟

زاویه دید: اول شخص

شروع: نویسنده برای شروع و آغاز متن که مقدمه آن هم است یک مصراع کوتاه انتخاب می کند “یک چند به کودکی به استاد شدیم”. نویسنده با این مقدمه چینی میخواهد وارد جزییات و بحث های اصلی خاطره شود که نوبت شاگردی کردن او بوده و حتما خاطره ای که بعدا او تعریف می کند در راستای همین مصراع کوتاه خواهد بود و این اتفاقات در زمان شاگردی او اتفاق افتاده است.

سادگی و صمیمت زبان: هنگام تعریف خاطره نویسنده خیلی درگیر کلمات و سبک نوشتاری نمی شود و آنچه را اتفاق افتاده است به بیان ساده و روان بیان می کند و او چنین اتفاقاتی را یک تجربه شخصی ثبت و بازگو می کند. مثلا در یک قسمت از متن روزها بیان می کند که: پیاده ها که گیوه بر نوک پا، شل شل راه می رفتند. که این نشان از وضعیت ظاهری و جسمانی افراد در متن است که بیانگر سادگی و صمیمت می باشد.

گردآوری توسط: مرجع انشا ensha.org

دوازدهمی ها شاید این مطالب به دردتان بخورد – اینجا کلیک کنید