انشا درباره آسمان شب (صفحه 52 نگارش پایه هفتم)

انشا درباره آسمان شب (صفحه 52 نگارش هفتم)

22 نوامبر 2020

انشا درباره آسمان شب (صفحه 52 نگارش پایه هفتم)

انشا با موضوع درمورد آسمان شب

پایه هفتم – درس چهارم – صفحه ی ۵۲ – آسمان شب

رسانه تفریحی سنتر در این مطلب به یکی از موضوع های انشا صفحه 52 کتاب نگارش پایه هفتم– درس چهارم پرداخته است و در ادامه چند نمونه انشا با موضوع (آسمان شب) برای شما دانش آموزان عزیز آماده کرده است ….

انشا درمورد آسمان شب – شماره 1

مقدمه : در این هیاهو و زندگی های پر مشغله و پر سروصدای انسان ها شهر به یکباره در تاریکی فرو میرود. در میان بدو بدو های هرروزه برای رسیدن به اولویت هایشان چنان شهر غرق سکوت میشود که صدای نفس هایت تنها صداییست که گوشت را پُر میکند…

بدنه : تمام دل های کوچک مارا روی هم بگذاری باز هم به بزرگی اش نمیرسد. نمیدانم چطور دلش طاقت می آورد و به چشمان این همه آدم دلتنگ زل میزند.! نمیدانم چطور میتواند این همه بغض در گلویشان را ببیند اما آب در دلش تکان نخورد.! چطور میتواند نبارد و به اندازه غصه های تمام آدم های شهر خالی نشود.؟

مانند پرده ایست که با لطافتی بر عمق پنجره های آسمان کشیده میشود. گویا که در روز برای تابیدن نور به جهانیان پرده هایش را کنار میزند و در شب پرده هارا کشیده و سیاهی مطلق سفره دل هارا تنگ میکند.
در شب وقتی به سقف آسمان خیره میشوی، به این سیاهی بی انتها، به این سیاهی ابدی و سرد گویا ستون های استوار دلت کم کم شروع به لرزش میکند. احساس میکنی که اگر دست به کار نشوی ممکن است تا چند ثانیه بعد زیر آوار چند ریشتری مانده باشی که بیرون آمدن از زیر آن غیر ممکن است و ناگهان همان زلزله چند هزار ریشتری با کوله باری از اشک و آه و حسرت و سیلی عظیم از چشم هایت فوران میکند. مگر این چشم ها چه گناهی دارند که باید روز و شب در جواب ندانم کاری هایمان ببارند.؟
آسمانی بیکران، پر از نور، پر از شوق، ستارگانی که هر کدام جفت در آسمان نقش بسته اند و هر انسان ستاره متعلق به خودش را دارد که تا هنگام مرگ در آسمان میدرخشد.
آسمانیست زیبا…ستارگانش بیشمار…ظلمتش بی انتها…بزرگی اش بی همتا…و آن بغض خفه کننده اش…

نتیجه : به هر جای جهان، به هر نقطه ی دنیا نگاه کنیم ، بزرگی خالق را با سلول سلول بدن لمس می کنیم.

**********

انشا آسمان شب – شماره 2

آسمان شب محل پرواز خیالات شاعرانه است. می توان به آسمان نگاه کرد و زیبایی های فراوانی را مشاهده نمود. شاید اگر خوب نگاه کنیم، چیزهایی را ببینیم که دیگران نمی بینند. مثلاً یک مجلس عروسی!

از صبح که خورشید طلوع کرده بود تا شب از این سو تا آن سوی آسمان را زیر پا گذاشت، انگار دنبال کسی یا چیزی می گشت. شب که می شود، خورشید چهره در نقاب می کشد، آنگاه ماه و ستارگان روی دلاویز خویش را آشکار می سازند.

با آمدن ماه گویا در آسمان جشن عروسی برپا می شود. یک عروسی باشکوه که عروس آن و مهمان ها یکی یکی خود را به آسمان می رسانند. عروس این طرف و آن طرف دامن می کشد و با لبخند خود به مهمان ها خوشامد می گوید.

تالار عروسی «آسمان شب» نام دارد و ماه از سر شب تا پایان میان آن می درخشد و این تالار را روشنی و جلا می بخشد.

ستارگان ریز و درشت چون زیبارویانی هستند که گرداگرد این عروس به شادی و پایکوبی می پردازند. گاهی نیز شهاب سنگی هوس رقصیدن می کند و تند و سریع از این طرف تالار به آن طرف حرکت می کند و رقص دلپذیر و منحصر به فرد از خود به نمایش می گذارد. رقصی آنچنان دلپذیر که زمینیان برای دیدن آن صف می کشند.

صحنه عروسی مخملی آراسته است. مخملی که با دستانی هنرمند پولک دوزی شده؛ آن چنان لطیف که هر زمینی دوست دارد بر آن دست بکشد؛ آن چنان نرم که پاهای ظریف و زیبای عروس را رنجور نسازد.

اما عروس دلپذیر از چیزی رنجور است و آن این است که خانم ماه منتظر آقای داماد یعنی خورشید است. نه اینکه خورشید او را فراموش کرده باشد، خورشید هم دنبال عروس می گردد اما تا می آید خود را برساند، ماه به جستجوی او رفته است. و سالهاست این چرخه تکرار می شود.

گاهی باید با نگاهی دیگرگون به آسمان شب بنگریم و از این زیبایی بی نظیر استفاده نماییم، دیدن یک عروسی بی نظیر که در آن عروس دل نگران دیدار داماد است، واقعاً تماشایی است.

**********